Konuşma Apraksisi

Konuşma seslerinin üretilmesinde gerekli olan sinir ve kas düzeninin yeterli olmasına, konuşmayı sağlayan organlarda bir zayıflık ya da felç durumu olmamasına rağmen konuşma için gerekli seslerin istemli olarak üretilmesindeki güçlüktür. Apraksili kişiler konuşma için gerekli ağız, dil vb. gibi organların hareketlerinin konuşulan dile uygun olarak seçilmesi, planlanması, organize edilmesi ve başlatılması alanlarından birinde ya da birkaçında sorun yaşayabilirler. Bu güçlük ses, hece, sözcük ya da cümle seviyesinde olabilir. Daha uzun ve karmaşık sözcükler kısa ve basit olanlara göre daha zor söylenebilir.

Konuşma apraksisi edinilmiş ve gelişimsel konuşma apraksisi olarak ikiye ayrılır. Edinilmiş konuşma apraksisi her yaştaki insanı etkileyebilir. Genellikle yetişkinlerde gözlenir. Beynin konuşma ile ilgili bölümlerinin hasarlanması nedeniyle var olan konuşma yetilerinde kayıp ya da yetersizlik şeklinde çıkar. Beyindeki hasar, inme/felç, beyin travması, tümör veya beyni etkileyen bir başka hastalıktan kaynaklanabilir. Gelişimsel konuşma apraksisi genellikle çocuklarda ortaya çıkar ve doğumdan itibaren gelişir.